Hip hoi, ik ben op Erasmus

Feest! Toeters en bellen! Ik ben op Erasmus. Een half jaartje breng ik door in het sprookjesachtige Tallinn, de hoofdstad van Estland. In Estland ja, dat klein ding naast Rusland.
Estland, Letland en Litouwen, remember?

Iedereen vraagt me altijd hoe het hier gaat en hoe het is om in Tallinn te wonen. Awel, ik zal het u eens zeggen!

Tallinn, een stad waar obers zich schaamteloos in middeleeuwse deernes en koene ridders verkleden om de bebierbuikte Duitsers en Nederlanders in hun tavernes te lokken, waar Britten à la Jersey Shore hun dorst komen lessen aan de goedkope Saku, waar Estse meisjes zich ieder weekend iets te overvloedig opsmukken om daarna op torenhoge hakken en in een veel te spannend kleedje op ware Miley Cyrus-wijze te twerken in Hollywood Club en waar een groot deel van de 50 procent aan Russen zich iedere avond platzuipt aan zelfgestookte wodka.

Hé, begrijp me niet verkeerd, ik hou van Tallinn. Ik hou, zoals ik al zei, van het sprookjesachtige oude centrum, ik hou van de vele shoppingplekjes, ik hou van de goeie goedkope restaurantjes, ik hou van mijn school het BFM, ik hou van de nabijheid van andere prachtige steden, ik hou van mijn mede-erasmussers,  ...

Kortom: ik ben hier graag.

Maar ik vind Tallinn vooral een interessante plek. Een stad in zijn pubertijd. Nog niet zo heel lang verlost van het strenge Sovjetregime, proeft het nu van de ultieme kapitalistische vrijheid. Zoals elke puber is het wanhopig op zoek naar zijn identiteit. Wie zijn wij, de Esten? Welke gebeurtenissen uit ons verleden bepalen ons? Wat eten we graag? Welke kledij dragen we? ... Uit mijn tijd hier heb ik geleerd dat Esten graag zingen. En al zingend hebben ze zich vredevol verzet tegen de Sovjets ergens in 1987. Esten eten graag wat ze in andere landen ook graag eten. Vooral van de Duitsers en Scandinaviërs hebben ze een beetje afgekeken. En bij ons op school dragen ze graag een matrozenhoedje.

Pas op, ik onderschat de Estse passie voor het zingen niet. Want bij elk evenement staan ze met z'n allen (en met matrozenhoed op) schlagernummers mee te schallen in hun eigen brabbeltaaltje. Behalve in Club Hollywood natuurlijk, alleen daar heerst Queen Cyrus.

Maar in elk segment van het dagelijkse leven zie je dat ze in Estland nog niet goed weten hoe om te gaan met de kapitalistische maatschappij. Modern Tallinn staat boordevol gigantische shoppingcentra die soms letterlijk elk aan een andere kant van de straat staan. Consumptie is koning in Tallinn, alsof ze een duidelijke sneer willen geven aan het oude regime. Ongebreideld liberalisme is in de plaats gekomen. Ben je werkloos in Estland, dan hoef je niet te rekenen op moedertje staat. Je kunt natuurlijk altijd in de McDonald's gaan werken, maar daar verdien per uur net genoeg om twee eurodeals te kopen.

Zoals elke puber zal ook Tallinn wel volwassen worden, maar het heeft juist wat tijd nodig.

En over homo's wil ik het ook nog even hebben! Heel even dan, want eigenlijk valt er niet veel over te vertellen. Zelf een roze ridder zijnde, kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ging ik eens piepen in de Tallinese gayscene. Als die al bestaat in de homoschuwe Baltics.  Vol hoop om wat Estse gelijkgestemden te ontmoeten, trokken we met een hele bende naar een gay bar die omschreven werd als 'een van de grootste van Tallinn'. De club bleek uiteindelijk bijna onvindbaar te zijn en toen we iemand vroegen waar het was, fluisterde ze onheilspellend in ons oor: "you mean a gay bar right?". Na vele omzwervingen vonden we uiteindelijk verscholen in een hoekje van een parking en een paar treden beneden straatniveau een deur met een bel. Een breedgeschouderde man bracht ons binnen in een totaal lege club. Behalve één homootje die wat trucjes deed aan een paal, was er bijna niemand te bespeuren. Tot zover de gayscene in Tallinn.

Later kwamen we wel te weten dat het om een club ging die zich vooral focust op de Russische lesbische minderheid. En zowel Russisch als lesbisch zijn niet echt mijn ding. Volgende keer beter zou ik zeggen!


Ziezo, ik zeg, ik laat even weten hoe het gaat. Bloggen op erasmus schijnt populair te zijn, dus dan doe ik daar gewoon lekker aan mee.



Doei!
En ik heb geen flauw idee hoe ze dat in het Ests zeggen. Ik weet alleen wat 'pikk' betekent. En dat is 'lang'. Toeval?